ဆံုမွတ္-၅

အင္း........ဘယ္က ေန စ လို႔ ဘယ္လိုေၿပာရမလဲေတာင္ မသိေတာ႔ပါဘူး။
တကယ္ေတာ႔ ဘေလာ႔ ေရးဖို႔ပ်င္းေနခဲ႔တာ ၾကာပါၿပီ။
ေရးမယ္ဆိုေတာ႔လည္း ဆံုမွတ္-၅ ကေန စ ၿပီး အေၾကြးဆပ္ရမွာမို႔ပါ။
ကဲ....ေရးပါၿပီ။ တကယ္ေတာ႔ ကြ်န္မ သိပ္မေရးခ်င္လွဘူး။
ဘာလို႔လဲ သိတယ္မဟုတ္လား။ သူမ...............ကြ်န္မကို (ေမွ်ာ္လင္႔ထားတဲ႔အတုိင္း) ေက်ာ္တက္သြားလို႔ပါ။
(အင္ဂ်င္သိပ္မေကာင္းတဲ႔ကားေတြကို အရင္ေပး သြားသင္႔တယ္လို႔ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က ေၿပာပါတယ္။)

အဲဒီေန႔က ေတာ္ေတာ္ပင္ပန္းတယ္။
အဲဒီေန႔က ေတာ္ေတာ္ေပ်ာ္ၾကတယ္။
အဲဒီေန႔က ေတာ္ေတာ္မူးၾကတယ္။
အဲဒီေန႔က ...............................၂၀၁၀ ခုနွစ္ .မတ္လ ၇ ရက္ေန႔ ပါ။

အဲဒီလို ဆရာေတြလုပ္ရင္း ေပ်ာ္ခဲ႔တယ္။
(ေနာက္ဆံုး ဆရာလုပ္ၿခင္း အေနနဲ႔။)



ေယာင္နန နဲ႔လည္း သူတို႔ေလွ်ာက္တဲ႔ေနာက္ကေန လုိက္ေလွ်ာက္ခဲ႔တယ္။
(အခြင္႔ၾကံဳတုန္း ေလွ်ာက္ပစ္လုိက္တယ္)




သတို႔သားတစ္ေယာက္တည္း ကိုခ်န္ၿပီး လည္း အၿပိဳင္က်ဲလိုက္ၾကတယ္။





သတို႔သမီး မူးေနလို႔ လက္ကိုင္ပန္း မပစ္နုိင္ေတာ႔တာ လို႔ မထင္လိုက္ၾကပါနဲ႔ဥိး။
ဘယ္လိုပဲပစ္ပစ္ မိေအာင္ဖမ္းနုိင္မွာ မဟုတ္တဲ႔ ကြ်န္မကို ေစတနာအၿပည္႔နဲ႔ လက္ထဲေရာက္ေအာင္ ထည္႔ေပးရွာတာပါ။ ဒါလည္းပဲ.............................................................အင္း။

တကယ္ေတာ႔ ဘ၀ နွစ္ခုေပါင္းဆံုဖုိ႔ မလြယ္လြန္းလွပါဘူး (ကြ်န္မ အထင္)။ အဲဒါ ေၾကာင္႔ ဆံုေအာင္ၾကိဳးစားနုိင္ခဲ႔တဲ႔ သူတုိ႔နွစ္ေယာက္အတြက္ ကြ်န္မ အရမ္း ၀မ္းသာ ဂုဏ္ယူပါတယ္။ မေၿပာင္းလဲဲတဲ႔ ေမတၱာနဲ႔ တသက္စာ ခ်စ္နုိင္ပါေစလို႔ ဆုမြန္ေကာင္းေတာင္းလိုက္ပါတယ္။
မြန္ဂ်ီတီအိုင္ အဖြဲ႕သားေတြလည္း ေတာ္ေတာ္ေလးကို ေပ်ာ္လိုက္ရတဲ႔အတြက္ အမွတ္တရ ၿဖစ္ခဲ႔ရတဲ႔ ဆံုမွတ္-၅ ပါ။
(ဒီဘေလာ႔ နဲ႔ မြန္ဂ်ီတီအိုင္ ဆိုဒ္ မွာပါ စာေတြေရးဖုိ႔ပ်င္းေနခဲ႔တ႔ဲ ကြ်န္မ အေၾကြးေတြဆပ္လိုက္ပါတယ္။ ေက်နပ္ၾကပါလို႔။)